Ik heb van mijn ouders een hoop talenten meegekregen en deze heb ik in de loop van de jaren verder mogen ontwikkelen. Helaas is het talent van beeldend kunstenaar aan mij voorbij gegaan. De laatste keer dat ik met verf een tekening maakte, deed ik dit geloof ik met mijn handen.
Eén van de lessen op school waar ik de meeste zweet aanvallen van krijg: Beeldende Vorming!
Ik hoop dat ik door de lessen heen dit stukje creativiteit iets verder mag uitbouwen, want mijn werk heeft wel wat werk nodig laten we maar stellen.
Voor het vak Beeldende Vorming kregen we de opdracht om eerst naar herfstachtige foto's van stadsparken te kijken. En dan vooral naar kleur en compositie, zodat we een voorbeeld hebben voor als we zelf aan de slag gaan.
Ik heb een hoop foto's bekeken maar deze sprong er voor mij uit. Omdat ik dit lang niet meer heb gedaan besloot ik het mezelf vooral niet te moeilijk te maken. Deze afbeelding is vrij simpel maar toch gedetailleerd en het brengt het herfstgevoel voor mij wel goed naar voren.
Het is bijna eind september en je kunt door de natuur zien dat de herfst er aan komt. Ik zie dat in deze foto ook gebeuren. De schilder heeft met hele mooie nuances in de bladeren de herfst laten zien. Ik ging de stad in, kocht wat verf en kwasten en ging er eens goed voor zitten.
Bezint eer ge begint luidt het gezegde. Dus ik zette eerst de grove lijnen uit om zo de "bigger picture" duidelijker te krijgen. Ik begon met goed naar het voorbeeld te kijken. Toen ben ik grof het pad, de bomen en wat struiken op papier gaan zetten. Ik zag in het voorbeeld ook een aantal lichte stroken op het pad die voor mij wat zonlicht lieten zien.
M'n eerste aanzetten voor het schilderij vond ik in het begin nog best aardig. Zeker na al die jaren dat ik het niet gedaan heb...
Het pad heb ik een kromming gegeven zodat er al gelijk wat diepte in de schildering ontstond. En door middel van het mengen van kleuren probeerde ik wat zachte tinten groen en geel te maken, die de bladeren moeten voorstellen. Maar ik merkte al snel dat mijn verhoudingen in de bomen en het pad wat ruim op gezet waren. Ik vond dat ik toch door moest gaan, want ik zou er later wat nuances in proberen aan te brengen. Ik heb nog met wat groen en gelige kleuren de bladeren wat duidelijker proberen aan te geven. Het moeilijke van schilderen vind ik het schilderen met zachte hand. Ik merk dat ik heel grof schilder en juist moet proberen om verfijnder te schilderen. Ik hoop dat ik dit ook een beetje aan m'n kwasten mag verwijten ;)
Kwasten van de Xenos zijn natuurlijk best goeie kwasten om mee te schilderen, maar ik moet er nog even mee leren omgaan. Ik ben al te veel bezig met een soort van nuancering aan te brengen waardoor het lastig wordt om correcties aan je tekening te geven. Ik zat al te donker met m'n kleuren.
Nadat ik de bomen iets duidelijker boom wilde laten lijken en de struiken iets meer struik, leek het erop alsof de natuur was omgedraaid. De bladeren groeiden in mijn schildering niet meer aan de takken, maar de takken aan de bladeren. Na deze merkwaardige constatering probeerde ik mijn tekening nog enigszins te redden.
Ik heb nog wat diepte in de schildering proberen aan te brengen door de schaduw van de bomen en de lichtval van de zon weer te geven.
Terwijl ik dit schrijf, heb ik mijn eigen werk natuurlijk tachtig keer beken en beoordeeld. En als ik niet te hard voor me zelf ben, dan kan ik een klein beetje de gelijkenis zien met het voorbeeld. Maar meer dan dat ook niet. Een schrale troost: ik heb het in jaren niet gedaan en ik zie wel dat het bomen en struiken zijn. Ik merkte goed dat je in het begin nog zachter met je kleuren moet zijn, en veel minder ruw en duidelijk m'n opzet moet maken. Anders krijg je het niet voor elkaar om dit in een later proces nog te corrigeren of te nuanceren.
Terwijl ik naar buiten kijk en vervolgens weer naar m'n eindresultaat, ben ik tevreden en blij en zie ik in beiden dat het een mooi, zonnig begin van de herfst is. Het is een feit: ik heb mijn eerste beeldend kunstwerk van de PABO gemaakt!
